قرآن، کلام حق، اعجاز حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سرمایه معنوی مسلمانان است

و همان گونه که امام خمینی؛ فرمود: «اگر قرآن نبود، باب معرفة اللّه بسته بود الی الابد.» آری! قرآن،

بهترین وسیله شناخت خداوند است. قرآن، سخن آرامش بخش الهی در گستره هستی است. قرآن،

منبع تمام دانش های بشری است. کتابی است که انسان را از خاک به افلاک می رساند و روح آدمی را

به عالم قدس و ملکوت می برد؛ ولی ما از این ودیعه الهی، به شایستگی استفاده نمی کنیم.

شیخ عبدالکریم حائری یزدی؛، موسسه حوزه علمیه قم، می فرمود:

رسول خدا صلی الله علیه و آله برای ما دو چیز را به ودیعه گذاشت: قرآن و اهل بیت:؛ اما اهل تسنن،

قرآن را گرفتند و اهل بیت: را رها کردند ما نیز اهل بیت: را گرفتیم و قرآن را رها کردیم.

آری، قرآن در میان ما مهجور گشته است، چنان که در قرآن کریم نیز از زبان رسول اکرم (ص) می خوانیم:

یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا.

پروردگارا! قوم من قرآن را کنار گذاشتند و از آن دوری جستند.

روزها، ماه ها و سال ها می گذرد و عده ای حتی آیه ای از قرآن را قرائت نمی کنند و کاربرد قرآن برای آنها ،

منحصر است در : زینت بخشی سفره عقد ، بدرقه  مسافر ، ورود به خانه جدید، بوسیدن و استخاره کردن  ،

سوگند خوردن و به سر گرفتن قرآن در شب های احیاء. از سوی دیگر، بعضی افراد مقید به قرائت قرآن هستند

و از این نظر، با قرآن در ارتباطند، ولی هیچ گاه در صدد درک مفاهیم آیات قرآن برنمی آیند. اینان که هدف

اصلی شان کسب ثواب است، پیوسته الفاظ قرآن را به زبان می آورند، بدون آنکه معنای آنچه را می خوانند

بفهمند.عده ای نیز قر ان را می خوانند و در فهم معانی آن می کوشند، ولی در عمل به آیات قرآن،

سست و بی توفیقند

و در این میان، تنها اندکی از انسان ها هستند که مفاهیم و معانی قرآن را درک و همواره آن را تلاوت

می کنندو با عمل به آیه های آن، سرنوشت سعادت باری را برای دنیا و آخرت خود رقم می زنند.

منبع :http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/3280/4983/43214